Αποτελούν οι φοιτητές ή όχι, όσο είναι φοιτητές, ιδιαίτερο κοινωνικό στρώμα; Υπάρχουν αντικειμενικά κοινά συμφέροντα που ενοποιούν τους φοιτητές σε ένα τέτιο στρώμα;

Για να ήταν οι φοιτητές ιδιαίτερο κοινωνικό στρώμα, ιδιαίτερη ταξική κατηγορία, θα έπρεπε α) να κατέχουν την ίδια θέση στο σημερινό καπιταλιστικό σύστημα της χώρας μας, 6) να είχαν την ίδια σχέση προς τα μέσα παραγωγής γ) να έπαιζαν τον ίδιο ρόλο στην οργάνωση της κοινωνικής εργασίας, δ) να είχαν περίπου το ίδιο εισόδημα, ε) να έπαιρναν το εισόδημα αυτό με τον ίδιο τρόπο. Όπως όμως είναι γνωστό, οι φοιτητές δεν έχουν τέτια κοινά ταξικά γνωρίσματα. Και δεν μπορεί ποτέ να τα έχουν, γιατί σαν σύνολο, από την ίδια τη θέση τους, δεν συμμετέχουν ενεργά στην οικονομική ζωή, στην παραγωγή του εθνικού εισοδήματος, αλλά ανήκουν στον οικονομικά μη ενεργό πληθυσμό.

Τα παραπάνω δείχνουν καθαρά το λόγο για τον οποίον οι φοιτητές δεν έχουν αντικειμενικά κοινά ταξικά συμφέροντα. Αν μάλιστα πάρουμε υπόψη μας το γεγονός ότι, όσο σπουδάζουν, συνεχίζουν να ανήκουν στις τάξεις, στις οποίες ανήκουν οι οικογένειές τους, μπορούμε να πούμε ότι συμβαίνει το αντίθετο, ότι δηλαδή στους φοιτητές βρίσκει την αντανάκλασή της η διαφορά συμφερόντων που υπάρχει ανάμεσα στις τάξεις, που ανήκουν οι οικογένειές τους.
Φυσικά, αυτό γίνεται έμμεσα, σε τελευταία ανάλυση. Άλλωστε όταν λέμε ότι οι φοιτητές ανήκουν στις τάξεις, στις οποίες ανήκουν οι οικογένειές τους, αυτό το λέμε με την έννοια, που μπορεί να το πει κανείς για κάθε κατηγορία του οικονομικά μη ενεργού πληθυσμού. Και η έννοια αυτή αφορά την επίδραση της ταξικής θέσης της οικογένειας του κάθε φοιτητή στην ψυχολογία του, στον τρόπο σκέψης του, και πρώτα απ' όλα στον τρόπο της ζωής του. Ο φοιτητής π.χ. που προέρχεται από προλεταραική οικογένεια αντιμετωπίζει σοβαρές οικονομικές δυσκολίες και πολλές φορές υποχρεώνεται να εργάζεται για να βγάζει τα έξοδά του, ενώ αντίθετα ο φοιτητής, που προέρχεται από αστική οικογένεια, έχει όλες τις ανέσεις.
Την αλήθεια αυτή μπορεί κανείς να την αποδείξει και με τον επόμενο συλλογισμό. Αν οι φοιτητές αποτελούσαν ιδιαίτερη ταξική δύναμη, θα έπρεπε να είχαν τους δικούς τους σκοπούς και, επομένως, τη δική τους ιδεολογία, που να έκφραζε αυτούς τους σκοπούς, και το δικό τους κόμμα, που να αγωνιζόταν για την πραγματοποίηση αυτών των σκοπών. Σε καμιά όμως χώρα δεν έχει ιδεί κανείς ποτέ φοιτητική ιδεολογία και φοιτητικό κόμμα. Αυτό που όλοι βλέπουν, είναι ότι οι φοιτητές, ακριβώς επειδή δεν αποτελούν ιδιαίτερη ταξική κατηγορία, ακολουθούν τις ιδεολογίες και τα κόμματα των τάξεων της καπιταλιστικής κοινωνίας.
Όσο όμως σωστό είναι αυτό, άλλο τόσο σωστό είναι και το ότι ανάμεσα σ' όλους τους φοιτητές υπάρχει κάτι το κοινό που τους κάνει να διαφέρουν όχι μόνο από τις άλλες κατηγορίες του πληθυσμού, αλλά και από την εργατική και γενικά την εργαζόμενη νεολαία. Κι αυτό το κοινό είναι η απασχόλησή τους, οι σπουδές τους, είναι τα ενιαία προβλήματα που συνδέονται με τις σπουδές τους. Αλλά από αυτή την ταυτότητα απασχόλησης και προβλημάτων το μόνο σωστό συμπέρασμα, που μπορεί να βγει, είναι το ότι οι φοιτητές πρέπει να θεωρούνται ι διαίτερη κατηγορία του πληθυσμού, ή πιο ακριβώς, ιδιαίτερη κατηγορία του οικονομικά μη ενεργού πληθυσμού. Όσον αφορά το ρόλο, τον οποίο παίζουν σήμερα οι φοιτητές στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες που διεξάγονται στη χώρα μας, ο ρόλος αυτός ερμηνεύεται από μια σειρά παράγοντες, παρμένους βέβαια στην αλληλεπίδρασή τους. Οι κυριότεροι από τους παράγοντες αυτούς είναι η σημερινή αριθμητική δύναμη των φοιτητών, τα κοινά ιδιαίτερα προβλήματά τους που συνδέονται με την κοινή απασχόλησή τους, το μορφωτικό και πολιτιστικό τους επίπεδο, η διαφορετική κοινωνική προέλευση τους, η νεαρή τους ηλικία με τα γνωρίσματά της και τις απαιτήσεις της, το κοινωνικό καθεστώς στο οποίο ζουν και ο αρνητικός τρόπος με τον οποίο αυτό επιδρά στα παραπάνω προβλήματά τους, ο δεσμός αυτών των προβλημάτων με τα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά προβλήματα του εργαζόμενου λαού

Δημήτρη Σάρλη "Η εργατική τάξη και ο ρόλος της στη σημερινή ελληνική κοινωνία"  έκτη έκδοση  Σύγχρονη Εποχή 1987