Σε μαρξιστικά εγχειρίδια συναντάει κανείς τη θέση ότι αποφασιστικό κριτήριο για τον καθορισμό των κοινωνικών ορίων της εργατικής τάξης είναι η παραγωγή υπεραξίας. Είναι σωστή η θέση αυτή: Και αν ναι τότε πώς συμβιβάζεται με την κατάταξη στην εργατική τάξη επιστημόνων που ασχολούνται στις υπηρεσίες, εμποροϋπαλλήλων κλπ.:

Ασφαλώς πρόκειται για παρανόηση. Τέτια θέση δεν μπορεί να υπάρχει σε κανένα πραγματικά μαρξιστικό εγχειρίδιο, γιατί είναι αντίθετη με το πνεύμα του μαρξισμού.
Είναι απόλυτα σωστό, ότι υπεραξία δημιουργούν μόνο οι προλετάριοι που απασχολούνται στους κλάδους της υλικής παραγωγής. Αλλά από αυτό δεν βγαίνει καθόλου το συμπέρασμα ότι οι προλετάριοι, που απασχολούνται σε άλλους κλάδους και δεν παράγουν υλικά αγαθά, αλλά προσφέρουν κοινωνικά ωφέλιμη εργασία, δεν είναι προλετάριοι.
Αν λέγαμε ότι στους μη παραγωγικούς κλάδους δεν υπάρχουν προλετάριοι, θα έπρεπε να πούμε ότι στους κλάδους αυτούς δεν υπάρχουν ούτε καπιταλιστές, πράγμα που φυσικά είναι παράλογο.
Στην πραγματικότητα, ανάμεσα στους εργάτες των κλάδων της υλικής παραγωγής και στους εργάτες των μη παραγωγικών κλάδων δεν υπάρχει καμιά διαφορά από την άποψη της ταξικής τους θέσης, όπως ακριβώς δεν υπάρχει και ανάμεσα στους καπιταλιστές των πρώτων και στους καπιταλιστές των δεύτερων κλάδων. Ο λόγος είναι ο εξής: