Τι είναι οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις

Ριζοσπάστης:  Κυριακή 28 Σεπτέμβρη 2014

Σχεδόν 650 Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (ΚοινΣΕπ) δραστηριοποιούνται αυτήν τη στιγμή σε όλη τη χώρα. Το γεγονός ότι στις αρχές του χρόνου ήταν περίπου 400 δείχνει το ρυθμό εμφάνισής τους, καθώς μέσα σε εννέα μήνες αυξήθηκαν πάνω από 60%.

Στην πλειοψηφία τους έχουν προχωρήσει στη σύναψη προγραμματικών συμβάσεων με δήμους για την παροχή υπηρεσιών κατά βάση κοινωνικού χαρακτήρα (παιδικοί σταθμοί, φροντίδα ηλικιωμένων, Πολιτισμός, Αθλητισμός). Ωστόσο, από το νόμο, μια ΚοινΣΕπ μπορεί να προσφέρει υπηρεσίες σε οποιονδήποτε ιδιώτη ή να ασκεί η ίδια επαγγελματική δραστηριότητα

Για να ιδρυθεί μια ΚοινΣΕπ απαιτούνται πέντε τουλάχιστον μέλη, που μπορεί να είναι είτε φυσικά πρόσωπα είτε φυσικά και νομικά πρόσωπα (κατά το 1/3). Οι μέτοχοι - μέλη των ΚοινΣΕπ έχουν δικαίωμα να εργάζονται και οι ίδιοι αν θέλουν, αλλά και να προσλαμβάνουν άλλους εργαζόμενους με όποια σχέση εργασίας θέλουν, που σημαίνει ευέλικτες σχέσεις και μισθοί πείνας.

Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΗΣ ΚΝΕ

Τεύχος: 2006 Τεύχος 6

του Θανάση Γκώγκου

Είναι νωπές ακόμα οι αποφάσεις του 9ου Συνεδρίου της οργάνωσής μας, καθώς και η συζήτηση στην πλούσια προσυνεδριακή διαδικασία που προηγήθηκε. Η παραπέρα ανάπτυξη των επαναστατικών χαρακτηριστικών και η ισχυροποίηση της οργάνωσής μας που αποτέλεσε και το κεντρικό ζήτημα της συνεδριακής και προσυνεδριακής διαδικασίας, η ανταπόκριση με όλο και μεγαλύτερη επάρκεια στο ρόλο της ως επαναστατική οργάνωση νεολαίας του ΚΚΕ, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τον καλύτερο προσανατολισμό μας στην εργατική νεολαία. Οπως αναφέρεται στην εισήγηση του ΚΣ στο 9ο Συνέδριο, «όσο πιο πολύ δυναμώσουμε τη δουλειά μας στην εργατική νεολαία, τόσο πιο πολύ θα καρποφορούν οι προσπάθειές μας σε όλα τα τμήματα της νεολαίας»[1].

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΥ: «ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ», ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

Τεύχος: 2008 Τεύχος 1

του Μάκη Παπαδόπουλου

H επιστροφή στα διδάγματα του Οκτώβρη, 90 χρόνια μετά τη νικηφόρα έκβαση της Σοσιαλιστικής Επανάστασης στη Ρωσία, αποτελεί αναγκαίο όρο για κάθε ουσιαστική προσπάθεια ανασύνταξης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος στον 21ο αιώνα.

Η μελέτη της μακρόχρονης διαδικασίας οπορτουνιστικής διάβρωσης των επαναστατικών δυνάμεων τον προηγούμενο αιώνα, απαιτεί να ερευνήσουμε ξανά τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που οδήγησαν σε αυτόν τον ολισθηρό δρόμο.

Μερικοί ισχυρίζονται ότι η εργατική τάξη δεν μπορεί να παίξει ηγετικό ρόλο, γιατί η ίδια είναι αμόρφωτη και η ιδεολογία της έρχεται απ' έξω, από άλλη τάξη. Ποια είναι η αξία αυτού του ισχυρισμού;

Στον ισχυρισμό αυτό που είναι πολύ παλιός και έχει καθαρά αστική προέλευση υπάρχει μόνο ένα σημείο με κάποια δόση αλήθειας, που και αυτή όμως δίνεται διαστρεβλωμένα. Στο σύνολο του ο ισχυρισμός αυτός είναι τελείως αβάσιμος, πράγμα που το δείχνουν πάρα πολλά ιστορικά γεγονότα και πρώτα απ' όλα η νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης και η οικοδόμηση του σοσιαλισμού σε 14 χώρες με την ηγεσία της εργατικής τάξης.

Με τη μεγάλη αύξηση του αριθμού των επιστημόνων και διανοουμένων, που μπαίνουν στην εργατική τάξη, μήπως αλλάζει σιγά σιγά το ειδικό τους βάρος σ' αυτή σαν πρωτοπόρος δύναμης ή μήπως, αντίθετα, αυτή η αύξηση βοηθάει στην ανάπτυξη του οπορτουνισμού; Επίσης, μήπως συμβάλει στην ανάπτυξη του οπορτουνισμού και η εισροή στην εργατική τάξη καταστρεμμένων αγροτών, επαγγελματοβιοτεχνών και άλλων μικροαστών;

Η αύξηση της αριθμητικής δύναμης των επιστημόνων και διανοουμένων που περνούν στις γραμμές της εργατικής τάξης δεν οδηγεί αυτόματα στην αντίστοιχη αύξηση του ειδικού τους βάρους στην άσκηση του πρωτοποριακού της ρόλου. Όπως κάθε άλλο τμήμα του προλεταριάτου, έτσι και οι διανοούμενοι, για να γίνουν ικανοί να παίξουν πρωτοποριακό ρόλο, πρέπει να συνειδητοποιήσουν την ταξική τους θέση, να ενστερνιστούν τα ιδανικά της εργατικής τάξης και να διαπαιδαγωγηθούν αγωνιστικά.

Όπως είναι γνωστό, η κινέζικη επανάσταση στηρίχτηκε κυρίως στην αγροτιά. Το γεγονός αυτό μήπως αναιρεί τη θέση των Μαρξ-Λένιν, για την πρωτοπορία της εργατικής τάξης; Μήπως επίσης την αναιρεί και το γεγονός, ότι στη χώρα μας η αγροτική τάξη έπαιξε πρωτοπόρο ρόλο στην πάλη κατά της φασιστικής κατοχής (ΕΑΜ) και στον εμφύλιο πόλεμο;

Είναι αλήθεια ότι στις παραπάνω, όπως και σε άλλες, περιπτώσεις η αγροτιά αποτέλεσε αριθμητικά, σε βαθμό ανάλογο με την ταξική διάρθρωση της κάθε χώρας, την κυριότερη κινητήρια δύναμη. Στην πραγματικότητα όμως το γεγονός αυτό δεν αναιρεί καθόλου την παραπάνω θεμελιακή θέση του μαρξισμού  λενινισμού. Αντίθετα υπογραμμίζει την ορθότητά της.

Γιατί δεν μπορούμε να πούμε ότι πρωτοπορία είναι τα πιο συνειδητοποιημένα τμήματα της εργατικής τάξης, της αγροτικής τάξης και των διανοουμένων;

Κατ' αρχήν πρέπει να αποσαφηνιστεί η έννοια που δίνεται εδώ στη λέξη συνειδητοποίηση. Να προσδιοριστεί η τάξη της οποίας τα συμφέροντα και τους σκοπούς έχουν συνειδητοποιήσει τα τμήματα αυτά της αγροτιάς και των διανοουμένων. Τέτιο θέμα φυσικά δεν μπαίνει για το συνειδητό τμήμα της εργατικής τάξης, γιατί αυτό είναι συνειδητό επειδή ακριβώς έχει κατανοήσει τη θέση και την ιστορική αποστολή της τάξης του.