- Τεύχος: 2005 Τεύχος 3
- του Νίκου Σοφιανού
Επιδιώκοντας η δράση του Κόμματος να αναπτυχθεί πιο αποτελεσματικά σε μια σειρά σημαντικούς κλάδους της οικονομίας, διοργανώθηκαν αχτίφ σε όλες τις Οργανώσεις Περιοχών, ξεκινώντας από τον κλάδο του εμπορίου.
Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας πραγματοποιείται η σημερινή δουλιά, με στόχο να συγκεντρωθεί η εμπειρία από τη δράση της ΚΟ Πειραιά στον κλάδο του εμπορίου και να γίνουν κάποιες πρώτες εκτιμήσεις.
Χρειάζεται λοιπόν να εξετάσουμε τις εξελίξεις που υπάρχουν, την επίδρασή τους στις εργασιακές σχέσεις των εργαζόμενων και των αυτοαπασχολούμενων, σε συνδυασμό με την πολιτική-ιδεολογική παρέμβαση του Κόμματος και της ΚΝΕ, την ενίσχυση της δράσης του ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων και της ΔΗΚΕΒΕ στο χώρο των αυτοαπασχολούμενων. Η δράση που θέλουμε να αναπτυχθεί παραπέρα πρέπει να συνδυαστεί με τη σταθερή προσπάθεια οικοδόμησης του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε αυτό τον κλάδο.
ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
Με βάση τα στοιχεία αλλά και τις τάσεις που αναπτύσσονται στην οικονομία της περιοχής μας, ο κλάδος του εμπορίου είναι ο πολυπληθέστερος, ο μαζικότερος εργασιακός χώρος στον Πειραιά. Στον οικονομικά ενεργό πληθυσμό της Νομαρχίας Πειραιά υπάρχουν συνολικά 40.138 απασχολούμενοι στο εμπόριο. Από αυτούς, οι 25.366 είναι εμποροϋπάλληλοι στο λιανικό και χονδρικό εμπόριο, οι 10.359 είναι μεσαίοι έμποροι και οι 3.481 αυτοαπασχολούμενοι χωρίς προσωπικό.
Εχουμε τη μεγαλύτερη συγκέντρωση εργατικής τάξης και αυτοαπασχολούμενων στον κλάδο του εμπορίου, σε σύγκριση με τους άλλους κλάδους της περιοχής μας. Αποκτά επομένως προτεραιότητα η δουλιά σε αυτό το χώρο και λόγω μαζικότητας και λόγω των τάσεων που υπάρχουν γενικότερα στην ελληνική οικονομία, οι οποίες εκφράζονται και στην οικονομία του Πειραιά.
Συνεχίζεται η διόγκωση του εμπορίου. Διευρύνεται η συγκέντρωση σε μια σειρά τομείς του εμπορίου. Παρά το γεγονός ότι έχει πραγματοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό, η διαδικασία της συγκέντρωσης δεν έχει τελειώσει. Αν και μειώθηκαν οι αυτοαπασχολούμενοι στον κλάδο, παραμένει σημαντικός ο αριθμός των μικρών και των μεσαίων εμπόρων. Η τάση συγκέντρωσης και ελέγχου του εμπορίου από τα μονοπώλια θα δυναμώσει τα επόμενα χρόνια, ως αποτέλεσμα της ανάπτυξης στη χώρα μας του καπιταλισμού, που βρίσκεται στο ιμπεριαλιστικό στάδιο.
Είναι ενδεικτικά τα στοιχεία της συγκέντρωσης του εμπορίου σε μια σειρά τομείς του:
Στα τρόφιμα πραγματοποιείται το 85% των πωλήσεων από 10 αλυσίδες, ενώ και το υπόλοιπο 15% επίσης πραγματοποιείται από μικρότερες αλυσίδες εμπορίας τροφίμων.
Στο λιανικό εμπόριο το 59% των πωλήσεων πραγματοποιείται από 4 ομίλους.
Στα ηλεκτρικά το 45% των πωλήσεων από 5 ομίλους.
Στα ηλεκτρονικά είδη το 78% των πωλήσεων από 6 επιχειρήσεις.
Σε αυτούς τους τομείς υπάρχουν περιθώρια παραπέρα διείσδυσης, αλλά και νέας σε τομείς του εμπορίου όπου είναι χαμηλότερος ο βαθμός συγκέντρωσης. Ηδη ετοιμάζονται επιχειρηματικά σχέδια και άλλα είναι σε εξέλιξη, από αλυσίδες πολυεθνικών, που δε δραστηριοποιούνται στη χώρα μας και τώρα ξεκινούν τη διείσδυση ή επέκταση των σημείων πώλησης.
Στο χώρο των τροφίμων δραστηριοποιούνται οι Σκλαβενίτης, Μαρινόπουλος, το Ατλάντικ και το Lidl, αλλά και μικρότερες αλυσίδες, που και σε αυτές ο βαθμός εκμετάλλευσης των εργαζομένων είναι υψηλός. Στο λιανεμπόριο τα Carrefour και ο υπερ-Σκλαβενίτης στο Ικόνιο κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Στους κλάδους ένδυσης, υπόδησης, καλλυντικών κυριαρχούν τα μεγάλα πολυκαταστήματα Λαμπρόπουλος, Glou, Sprider, ενώ η ισπανική Zaras επεκτείνεται συνεχώς. Στο χονδρικό εμπόριο η παρουσία των πολυεθνικών εμφανίζεται με το Μάκρο, το Ενα κι Ενα. Στα εμπορικά κέντρα που ήδη λειτουργούν (Village, Τερψιθέα) προστέθηκε το «Καραϊσκάκης» που λειτουργεί και τις Κυριακές με πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου. Σε φάση σχεδιασμού ή οικοδόμησης βρίσκονται εμπορικά κέντρα. Ξεχωρίζει η μετατροπή όλου του οδικού άξονα της Πειραιώς σε εμπορικό κέντρο. Στο κομμάτι του Πειραιά ήδη λειτουργεί το Factory Outlet, το Πλάζα βρίσκεται σε διαδικασία ανέγερσης, τα οικόπεδα της ΧΡΩΠΕΙ προορίζονται για εμπορικό κέντρο, ενώ στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και σε άλλα τμήματα της Πειραιώς. Αντίστοιχοι σχεδιασμοί υπάρχουν για την περιοχή Λιπασμάτων στη Δραπετσώνα, σε μια προσπάθεια δημιουργίας στο λιμάνι μιας ζώνης εμπορίου, φαστ φουντ και αναψυχής.
Στην προσοχή μας βρίσκονται και οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για τη μετατροπή των ολυμπιακών ακινήτων σε εμπορικά πολύκεντρα. Μέσα σ’ αυτά είναι και το κλειστό γυμναστήριο της άρσης βαρών στη Νίκαια.
Η εικόνα που έχουμε στην περιοχή μας για τη δράση του μονοπωλιακού κεφαλαίου και των διεθνικών ομίλων στο χώρο του εμπορίου, συμπληρώνεται με τις εξελίξεις στο χώρο του μικρού εμπορίου. Υπάρχει εισοδηματική διαβάθμισή του στους δρόμους του κέντρου του Πειραιά και αντίστοιχη συγκέντρωσή του στους άλλους δήμους.
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ - ΑΥΤΟΑΠΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ
Δε θα πούμε κάποια καινούργια πράγματα, αν αναφερθούμε στα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων. Στην πλειοψηφία τους οι εμποροϋπάλληλοι δουλεύουν με τις γενικευμένες ελαστικές εργασιακές σχέσεις, με τη μερική, την προσωρινή, την ωριαία απασχόληση.
Αμείβονται με το βασικό, εξευτελιστικό μισθό και δουλεύουν με εξαντλητικά ωράρια. Σε εξέλιξη είναι τα σχέδια γενικευμένης απελευθέρωσης του ωραρίου, που ξεκίνησαν με τους νόμους του ΠΑΣΟΚ και διευρύνονται με το νομοσχέδιο που ετοιμάζει η Νέα Δημοκρατία. Οι εργαζόμενοι, ιδιαίτερα οι γυναίκες, είναι αντιμέτωποι με επαγγελματικές ασθένειες, από την ορθοστασία και άλλες εργασιακές λειτουργίες. Το νεότερο ηλικιακά κομμάτι των εργαζομένων, λόγω της αβεβαιότητας και του χαμηλού μισθού, αντιμετωπίζει δυσκολίες για να δημιουργήσει οικογένεια και τα νέα ζευγάρια αντιμετωπίζουν προβλήματα ανασφάλειας.
Στο χώρο των αυτοαπασχολούμενων είναι έντονη η πίεση από τα μονοπώλια και από την κατακόρυφη μείωση της αγοραστικής ικανότητας των εργαζομένων, που έχει επιπτώσεις στην πτώση του τζίρου, δηλαδή μείωση κερδών, μείωση του εισοδήματος των αυτοαπασχολουμένων. Οι επιπτώσεις στο εισόδημα συνδυάζονται με τα ασφαλιστικά και τα προβλήματα πρόνοιας, με το φορολογικό, τα ζητήματα επαγγελματικής στέγης κλπ.
Την προηγούμενη περίοδο, στις πολιτικές εξορμήσεις που κάναμε, ερχόταν έντονος αυτός ο προβληματισμός, που συχνά εκφραζόταν και με αγανάκτηση από τους μικρέμπορους, για τη συρρίκνωση του εισοδήματός τους, για την αβεβαιότητα, την πίεση που δέχονται ως αποτέλεσμα της φιλομονοπωλιακής πολιτικής και των εξελίξεων. Ταυτόχρονα οι αυτοαπασχολούμενοι, παρά την κλιμακούμενη όξυνση των προβλημάτων τους, συχνά διατηρούν τις ελπίδες τους, ότι ένα κόμμα που εκφράζει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, όπως η ΝΔ, θα μπορούσε να εφαρμόσει μια πολιτική επιβίωσης ίσως και ανάπτυξής τους. Εύκολα, δηλαδή, πηγαίνουν με τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και όχι με τα συμφέροντα των μισθωτών. Παρόλα αυτά, υπάρχει αντικειμενική δυνατότητα να δυναμώσει η κοινή πάλη αυτοαπασχολούμενων -μισθωτών.
Στο πλαίσιο της ανάπτυξης του καπιταλισμού στη χώρα μας, γιγαντώνεται και γενικεύεται η κυριαρχία του μονοπωλίου. Αυτή η εξέλιξη δημιουργεί αντικειμενικά και το έδαφος για να συναντηθούν τα φτωχότερα τμήματα των μεσαίων στρωμάτων της πόλης με την εργατική τάξη σε αντιιμπεριαλιστικά, αντιμονοπωλιακά αιτήματα. Μπορούν ευκολότερα να υιοθετηθούν αυτά τα αιτήματα, να αναδειχτούν δηλαδή, αυτοί οι στόχοι πάλης που μπορούν να συνενώσουν μικρομεσαίους εμπόρους και βιοτέχνες, με τους εργατοϋπαλλήλους.
Μια άλλη σημαντική πλευρά για τη δράση μας στους εργαζόμενους του εμπορίου είναι η σημασία που έδωσε το 17ο Συνέδριο με τις αποφάσεις του για τη δουλιά μας στις γυναίκες και ειδικότερα στις εργαζόμενες γυναίκες, αλλά και στην εργατική νεολαία. Στον κλάδο των εμποροϋπαλλήλων - ιδιωτικών υπαλλήλων, με βάση τα στοιχεία, δουλεύουν σε ποσοστό 70% γυναίκες, ενώ οι εργαζόμενοι έως 29 ετών φτάνουν σχεδόν στο 40%. Το κομμάτι αυτό της εργατικής τάξης - γυναίκες, νεολαία - έχουμε αναδείξει αρκετές φορές ότι είναι το βασικό «θύμα» των αναδιαρθρώσεων που έχουν πραγματοποιηθεί στις εργασιακές σχέσεις και στα κοινωνικά, ασφαλιστικά δικαιώματα.
Παραμένει πολύ μικρός ο βαθμός οργάνωσης στο συνδικαλιστικό κίνημα, ενώ αυξάνεται διαρκώς ο βαθμός εκμετάλλευσης σε αυτό το κομμάτι της εργατικής τάξης. Μαζί με τις δυσκολίες που προέρχονται από την ένταση της παρέμβασης της εργοδοσίας, το φόβο της απόλυσης και το φάσμα της ανεργίας, υπάρχουν σημαντικά περιθώρια να κερδίσει η πολιτική και η δράση του Κόμματος και των ταξικών δυνάμεων στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Ιδιαίτερα στα ηλικιακά νεότερα τμήματα των εργαζομένων είναι υπαρκτές ριζοσπαστικότερες διαθέσεις, που εκφράστηκαν με τη συμμετοχή στην απεργία, την εγγραφή στο σωματείο, τα σκιρτήματα αντιστάσεων απέναντι στην εργοδοσία. Η συνθετότητα της δουλιάς μας όμως, έχει να κάνει και με το γεγονός ότι αυτές οι διαθέσεις δεν μπορούν να θεωρηθούν μόνιμες, σταθερές. Είναι ευάλωτες και στην τρομοκρατία και στην επίδραση του «ατομικού βολέματος», αλλά και σε αναστολές για προσωρινότητα αυτής της δουλιάς.
Ταυτόχρονα έχει μπει σε πορεία μαζικοποίησης το σωματείο Εμποροϋπαλλήλων - Ιδιωτικών υπαλλήλων, που ανήκει στη δύναμη του ΠΑΜΕ, έχοντας συσπειρώσει εκατοντάδες μέλη. Τα πρώτα αποτελέσματα αυτής της δουλιάς μπορούν να μετρηθούν και με την άνοδο της οργάνωσης στο σωματείο των εργαζομένων του χώρου και με τον τριπλασιασμό των ψηφισάντων στις εκλογές που έγιναν πριν από ενάμισι χρόνο.
ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΗΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ
Η πολύπλευρη ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση που απαιτείται, σ’ έναν τέτοιο χώρο, όπου είναι συγκεντρωμένες πολλές δυνάμεις εμποροϋπαλλήλων και αυτοαπασχολούμενων, πρέπει να διαπεράσει συνολικά τη δουλιά της Κομματικής Οργάνωσης. Δεν είναι υπόθεση μόνο της κλαδικής ΚΟΒ και των ΚΟΒ των ΕΒΕ. Πρέπει να δουλέψουμε με σχέδιο, συντονισμό, σε εδαφική και σε κλαδική βάση. Να δουλέψουμε συνολικά ως Κομματική Οργάνωση και να πάρουν οι εδαφικές Αχτίδες την ευθύνη που τους αναλογεί στην υλοποίηση των στόχων που θα βάλουμε. Εχουμε συγκεντρώσει πολύτιμη πείρα το τελευταίο διάστημα, που εμπλουτίστηκε σημαντικά από τη δουλιά που ανέπτυξε συνολικά η Κομματική Οργάνωση μπροστά στις τρεις απεργιακές κινητοποιήσεις στο χώρο του εμπορίου, από το Φλεβάρη μέχρι σήμερα. Η σημαντική διεύρυνση του κύκλου των εμποροϋπαλλήλων στους οποίους απευθυνόμαστε «είναι ένα το κρατούμενο», που σταθερά πρέπει να αξιοποιηθεί, συγκεντρώνοντας την προσοχή μας ιδιαίτερα στους εργασιακούς χώρους του εμπορίου με πάνω από 20 εργαζόμενους.
Η συντονισμένη δουλιά της Κομματικής Οργάνωσης και της ΚΝΕ που έχει γίνει μέχρι τώρα, μας έχει δώσει μια καλύτερη γνώση του χώρου, των προβλημάτων, των εξελίξεων και της συγκέντρωσης του εργατικού δυναμικού που υπάρχει. Εχει αποκτήσει σταθερότητα η πολιτικοϊδεολογική παρέμβαση του Κόμματος και της ΚΝΕ σε ένα κομμάτι αυτών των εργαζομένων. Ομως σε σχέση με τον όγκο, το κομμάτι αυτό είναι μικρό. Η προσπάθεια αυτή μπόρεσε να υλοποιηθεί και από έναν αργό αλλά σταθερότερο προσανατολισμό και των εδαφικών οργανώσεων στο χώρο του εμπορίου, ειδικότερα στα σούπερ μάρκετ και στα εμπορικά κέντρα.
Την ίδια περίοδο, η δράση μας στους αυτοαπασχολούμενους του κλάδου δεν είναι αντίστοιχη της έκτασης και της έντασης της δράσης που αναπτύσσουμε στους μισθωτούς. Το πιο αδύνατο σημείο της δουλιάς μας στους αυτοαπασχολούμενους είναι η απουσία μιας σταθερής πολιτικοϊδεολογικής δουλιάς του Κόμματος. Αυτές οι καθυστερήσεις φάνηκαν ιδιαίτερα αυτή την περίοδο που εκφράστηκαν δυσκολίες στο συντονισμό αυτοαπασχολούμενων και μισθωτών, στην εναντίωση στα σχέδια της κυβέρνησης για τη γενικευμένη απελευθέρωση του ωραρίου. Αδύνατο, επίσης, σημείο στη δουλιά μας στο συνδικαλιστικό κίνημα των ΕΒΕ είναι και τα μικρά βήματα, παρά τις εκφρασμένες δυνατότητες, στην πορεία ενίσχυσης της ΔΗΚΕΒΕ. Και στους αυτοαπασχολούμενους στο χώρο του εμπορίου είναι μικρός ο βαθμός οργάνωσης και συμμετοχής στους εμπορικούς συλλόγους. Λίγες εκατοντάδες είναι οι ψηφίσαντες στους τέσσερις εμπορικούς συλλόγους του Πειραιά.
Χρειάζεται να μας προβληματίσει ειδικότερα η δράση μας στους αυτοαπασχολούμενους χωρίς προσωπικό. Είναι υπαρκτές και μεγαλώνουν οι δυνατότητες κοινών διεκδικήσεων και αγώνων σ’ αυτό το τμήμα των αυτοαπασχολούμενων.
Η οργανωμένη προσπάθεια στις γραμμές μας για την αφομοίωση των αποφάσεων του 17ου Συνεδρίου είναι προϋπόθεση για να μπορέσει η δουλιά του Κόμματος να ανέβει στο ύψος των δυνατοτήτων που έχουμε και των απαιτήσεων που υπάρχουν. Και σε αυτόν τον κλάδο στο κέντρο της ζύμωσης και της προπαγάνδας μας είναι η προβολή της πρότασης διεξόδου του Κόμματος. Η δουλιά με τη στρατηγική μας στον κλάδο του εμπορίου είναι να αξιοποιήσουμε τις εξελίξεις που έχουμε, δηλαδή το μεγάλο βαθμό συγκέντρωσης, τον έλεγχο του κλάδου από μια χούφτα μονοπωλιακούς ομίλους, τον έλεγχο του 50% των παραγόμενων προϊόντων από 10 ομίλους, για να αναδειχθεί η ωριμότητα της ανάγκης να περάσει το συγκεντρωμένο εμπόριο σε έναν κρατικό φορέα με κοινωνικό και εργατικό έλεγχο.
Ο κρατικός φορέας εμπορίου για το συγκεντρωμένο εμπόριο, ο συνεταιρισμός για τους χώρους με χαμηλότερη συγκέντρωση, η κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής - και οι βιομηχανίες τροφίμων είναι τέτοιοι βασικοί τομείς που πρέπει να κοινωνικοποιηθούν - μπορούν στα πλαίσια της λαϊκής οικονομίας, αφού πάρει ο λαός την εξουσία, να αποτελέσουν τη διέξοδο απέναντι στο σημερινό καθεστώς καταθλιπτικής κυριαρχίας των μονοπωλίων, εγχώριων και διεθνικών, που θα εντείνει ακόμα περισσότερο την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και τη συμπίεση των μικρομεσαίων στρωμάτων της πόλης.
Δεν υπάρχει άλλη λύση. Από τη μια είναι η σημερινή διαχείριση της κυριαρχίας των μονοπωλίων και από την άλλη, ο σχεδιασμός της οικονομίας με βάση τις ανάγκες της εργατικής τάξης και των μικρομεσαίων στρωμάτων της πόλης και του χωριού. Εδώ, σ’ αυτό το θέμα χρειάζεται να γίνει δουλιά στις γραμμές μας. Να αφομοιωθεί πρώτα απ’ όλα από το δυναμικό μας ότι είναι μονόδρομος για την πολιτική μας δουλιά, η προβολή της πολιτικής πρότασης του Κόμματος. Να αξιοποιούμε την επικαιρότητα και τα επιχειρήματα του αντιπάλου για να εκλαϊκεύουμε την πρόταση διεξόδου.
Χρειάζεται να ανοίξουμε πιο θαρραλέα αυτή τη συζήτηση μέσα στην εργατική τάξη και στους ΕΒΕ: από την τιμή των προϊόντων και την ακρίβεια, μέχρι το τι είδους προϊόντα τρώμε καθημερινά, τη διατροφική εξάρτηση που έχει διαμορφωθεί στη χώρα μας, με τα μεταλλαγμένα και τα διάφορα προϊόντα που παράγουν οι πολυεθνικές. Αυτά τα καθημερινά προβλήματα δίνουν δυνατότητες για να αποδειχθεί η ρεαλιστικότητα της πρότασής μας και να βγάλουν οι εργαζόμενοι τα απαραίτητα πολιτικά συμπεράσματα. Η ίδια η εμπειρία δείχνει ότι είναι μονόδρομος για τη δουλιά μας να γίνονται παράλληλα η πολιτική και η μαζική συνδικαλιστική δουλιά. Είναι προϋπόθεση μια τέτοια δράση για να επενδύσουμε στον υπαρκτό ριζοσπαστισμό, για να οδηγήσουμε την αγανάκτηση που υπάρχει στο δρόμο της ρήξης με τα μονοπώλια και τους πολιτικούς τους εκφραστές, στο δρόμο ανόδου των αγώνων κόντρα στην ταξική λογική περί αντοχών της οικονομίας, ανταγωνιστικότητας, παραγωγικότητας, η οποία προπαγανδίζεται την ίδια στιγμή που τα υπερκέρδη αυτών των ομίλων εκτινάσσονται στα ύψη και η εκμετάλλευση των εργαζομένων «χτυπάει κόκκινο».
Πρέπει να επισημάνουμε ότι, εκτός από αντιλήψεις που διαχωρίζουν την πολιτική από τη συνδικαλιστική δουλιά, έχουμε εντοπίσει και κενά στο πόσο επιθετικά - εκλαϊκευτικά δουλεύουμε με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ. Υπάρχει ο κίνδυνος από την περιγραφή της κατάστασης και των προβλημάτων, που κάναμε παλιότερα, να πηγαίνουμε στο αράδιασμα των αιτημάτων. Χρειάζεται συζήτηση στο γιατί προβάλλουμε το 1.200 ευρώ κατώτερο μεροκάματο. Γιατί μόνο με ένα τέτοιο μεροκάματο, ο εργαζόμενος μπορεί να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στο σύνολο των αυξημένων απαιτήσεων. Στην πρότασή μας για 5ήμερο - 7ωρο - 35ωρο με αύξηση των αποδοχών, να αναδείξουμε την ανάγκη που έχει ο εργαζόμενος να έχει σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, ώστε να ρυθμίζει τις οικογενειακές του υποχρεώσεις, τον ελεύθερο χρόνο, την αναπλήρωση δηλαδή, της εργατικής του δύναμης.
Πρέπει επίσης στη δουλιά μας να παίρνουμε καλύτερα υπόψη την τακτική και τα επιχειρήματα των άλλων δυνάμεων. Για παράδειγμα με το θέμα του ωραρίου, δεν κοστίζει και τίποτα στις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και του Συνασπισμού να εναντιώνονται στο νομοσχέδιο της Νέας Δημοκρατίας, υπερασπιζόμενοι τα μέτρα που είχε πάρει το ΠΑΣΟΚ και που κυριολεκτικά άνοιξαν το δρόμο στους σχεδιασμούς της σημερινής κυβέρνησης. Υπερασπίζονται δηλαδή το σημερινό ωράριο, τις σημερινές εργασιακές σχέσεις, μέτρα που ήδη έχουν διαμορφώσει ένα αντιδραστικό αντεργατικό τοπίο που χτυπάει το σύνολο των δικαιωμάτων των εργαζομένων αλλά και των αυτοαπασχολούμενων. Τα εργοδοτικά επιχειρησιακά σωματεία στον κλάδο χρησιμοποιούνται για την αναχαίτιση των διεκδικήσεων και εκκολάπτουν την εργοδοτική αυθαιρεσία και το πέρασμα των ευέλικτων μορφών απασχόλησης.
Η ΔΟΥΛΙΑ ΣΤΟ ΜΑΖΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
Η προβολή από τις δυνάμεις μας στο συνδικαλιστικό κίνημα του διεκδικητικού πλαισίου του ΠΑΜΕ, καλλιεργεί την άνοδο των απαιτήσεων των εργαζομένων, κόντρα στη λογική του εφικτού, αντιστοιχεί τις σημερινές ανάγκες της εργατικής, λαϊκής οικογένειας με τα αιτήματα που πρέπει σήμερα το κίνημα να διεκδικήσει. Αυτό το πλαίσιο μπορεί να δουλευτεί μαζί με τις αντίστοιχες διεκδικήσεις που προβάλλει η ΔΗΚΕΒΕ και να δημιουργήσει νέες δυνατότητες συνάντησης και συσπείρωσης της εργατικής τάξης στο εμπόριο με τους αυτοαπασχολούμενους. Η συνδυασμένη δουλιά, ως Κόμμα και ως σωματείο ή συνδικαλιστές που δουλεύουν μέσα στον ταξικό πόλο, πρέπει αποφασιστικά να στηριχτεί σε αυτούς τους δυο άξονες (πρόταση διεξόδου και πλαίσιο του ΠΑΜΕ).
Οι δυνάμεις μας στο συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει πιο αποφασιστικά: Να ενισχύσουν τη δράση και την εσωτερική λειτουργία του ταξικού σωματείου. Να επιμείνουν στις συχνές συνελεύσεις, σε μορφές που ενισχύουν τους δεσμούς του με τους εργαζόμενους του κλάδου. Να δοκιμάσουν μορφές που ενισχύουν το στοιχείο της συμμετοχής των εργαζόμενων. Να διαμορφώσουν πρόγραμμα παρεμβάσεων σε εργασιακούς χώρους για ανάδειξη και διεκδίκηση προβλημάτων (μισθολογικά, άδειες, ειδικότητες, κρούσματα αυθαιρεσίας κλπ.), με «ασπίδα» απέναντι σε απολύσεις, με μέτρα ανάδειξης ιδιαίτερων προβλημάτων σε κάθε χώρο, αλλά και όλης της γκάμας των προβλημάτων.
Οι δυνάμεις μας επίσης, πρέπει να συμβάλλουν στη δικτύωση του σωματείου σε όλο τον κλάδο, σε όλες τις περιοχές του Πειραιά. Η συγκρότηση σωματειακών επιτροπών στους δήμους και σε μεγάλους εργασιακούς χώρους θα είναι ένα αποφασιστικό βήμα στην πορεία μαζικοποίησης, αλλά και εδραίωσης των δεσμών του συνδικάτου με τις πλατύτερες μάζες των εργαζομένων. Θα δώσει τη δυνατότητα για πιο άμεση επαφή με τους εργασιακούς χώρους και τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι. Αυτό το βήμα προϋποθέτει σταθερή επαφή και δουλιά σε όλους τους χώρους και σε όλη την έκταση του Πειραιά.
Ενας τέτοιος σχεδιασμός γίνεται κατανοητό ότι απαιτεί μια καλά σχεδιασμένη παραγωγικοεδαφική και εδαφοπαραγωγική δράση. Ενας τέτοιος σχεδιασμός προϋποθέτει να είναι αντίστοιχη και η διάταξη των Κομματικών και ΚΝίτικων δυνάμεων. Με ΚΟΒ εμποροϋπαλλήλων σε κάθε εδαφική αχτίδα, σε συνεργασία με την αντίστοιχη ΟΒ της ΚΝΕ, να διαμορφώσουν προϋποθέσεις για να στεριώσει η πολιτικοϊδεολογική δράση του Κόμματος. Μια τέτοια διάταξη δίνει σταθερή ώθηση στη δουλιά μας που πρέπει να αναπτύσσεται στην εργατική τάξη και από τις εδαφικές οργανώσεις.
Στο χώρο των ΕΒΕ, η συγκρότηση συντονιστικής επιτροπής αγώνα συνδικαλιστών με αιχμή το ωράριο αλλά και τα γενικότερα προβλήματα, είναι ένα βήμα στην ενίσχυση ενός πόλου που συντονίζει τις διεκδικήσεις των ΕΒΕ κόντρα στις πλειοψηφούσες ηγεσίες που έχουν το πάνω χέρι στο συνδικαλιστικό κίνημα των αυτοαπασχολουμένων. Τα μέλη και οι οπαδοί του Κόμματος στους αυτοαπασχολούμενους μπορούν να αξιοποιήσουν αυτό το βήμα, όχι μόνο στην προσπάθεια για την αλλαγή των συσχετισμών, αλλά και για να δυναμώσει η προβολή και υιοθέτηση ενός διεκδικητικού πλαισίου που απαντά στην επίθεση των μονοπωλίων και δυναμώνει το συντονισμό της κοινής πάλης με τους μισθωτούς του κλάδου.
Εχοντας εκτιμήσει την αδύνατη πολιτικοϊδεολογική δράση του Κόμματος στους αυτοαπασχολούμενους, είναι άμεσο ζητούμενο η ενίσχυση της παρουσίας του Κόμματος με την προβολή της στρατηγικής του. Από τις δυνάμεις μας πρέπει να κατανοηθεί ότι οι δυσκολίες που συναντούμε στην υιοθέτηση των εργατικών διεκδικήσεων από τους ΕΒΕ, δεν μπορούν να καμφθούν αν δεν ενταθεί η πολιτική δουλιά. Η μικροαστική συνείδηση αυτών των στρωμάτων συμβάλλει στις αυταπάτες που καλλιεργούνται και η αγωνία του μικρού εμπόρου στρέφεται συχνά σε πρακτικές περιορισμού των δικαιωμάτων του εργαζόμενού του.
Η πρόταση διεξόδου του Κόμματος, ο άμεσος πολιτικός στόχος για τη συγκρότηση της κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας, η προβολή αντιμονοπωλιακών στόχων πάλης, δημιουργούν το έδαφος για να βγάζουν οι αυτοαπασχολούμενοι πολιτικά συμπεράσματα, σε συνδυασμό με την όξυνση των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων τους.
Η ΚΟΒ των ΕΒΕ πρέπει να ιεραρχήσει ως βασικό πρόβλημα προς αντιμετώπιση την ανάπτυξη και διεύρυνση πολιτικών δεσμών με τους αυτοαπασχολούμενους.
Η ΚΟ έχει κάνει ένα σχέδιο διάταξης δυνάμεων για τη σταθερή συντονισμένη πολιτική - μαζική συνδικαλιστική δουλιά στους χώρους του εμπορίου. Η πείρα που βγαίνει δουλεύοντας με αυτό το σχέδιο, το τελευταίο διάστημα, είναι πλούσια. Πήγαμε σε καινούργιους χώρους, διευρύνθηκε αισθητά ο κόσμος στον οποίο απευθυνόμαστε, αποκτήθηκαν σχετικά μονιμότερες επαφές σε πολλούς εργασιακούς χώρους και έχει διαμορφωθεί μια πρώτη χαρτογράφηση όλης της περιφέρειας του Πειραιά.
Η σημαντική δράση που αναπτύσσει η ΚΝΕ χρειάζεται να στηριχτεί, αλλά και να αποτελέσει παράδειγμα για μια αντίστοιχη δραστηριότητα όλων των Αχτίδων και αρκετά περισσότερων εδαφικών ΚΟΒ.
Η συζήτηση στις συνελεύσεις των ΚΟΒ το Φεβρουάριο, της πρότασης του Κόμματος για το εμπόριο και τις εξελίξεις στον κλάδο, βοήθησε στον εξοπλισμό των μελών μας, για να δοθεί συνέχεια σε αυτή τη δουλιά. Μια συνέχεια που πρέπει να χαρακτηρίζεται από πολυμορφία στη δράση με κέντρο την κάθε ΚΟΒ. Μπορεί να αξιοποιηθεί το Φεστιβάλ της ΚΝΕ που έχουμε μπροστά μας, να δούμε συσκέψεις των ΚΟΒ με εργαζομένους, σταθερή εξόρμηση στους εργασιακούς χώρους, εκδηλώσεις σε επίπεδο Αχτίδων, επισκέψεις σε σπίτια, αξιοποίηση όλων των μορφών που ενισχύουν τους δεσμούς του Κόμματος με συνεχώς διευρυνόμενα τμήματα εμποροϋπαλλήλων και αυτοαπασχολουμένων.
Το επόμενο διάστημα μπορούμε να ελέγξουμε την προώθηση αυτών των στόχων, να εκτιμήσουμε το επίπεδο της δουλιάς μας, παίρνοντας καινούργια μέτρα ή κάνοντας αναπροσαρμογές με βάση την πρόοδο που θα έχει γίνει. Ο πιο ασφαλής δείκτης υλοποίησης των κατευθύνσεων που έχουμε για τον κλάδο, θα είναι τα βήματα ανάπτυξης των γραμμών του Κόμματος και της ΚΝΕ συζητώντας με το Πρόγραμμα και το Καταστατικό του Κόμματος, υλοποιώντας τους στόχους στρατολογίας και οικοδόμησης.
Εισήγηση του Νίκου Σοφιανού, μέλους της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ και της Συντακτικής Επιτροπής της ΚΟΜΕΠ, γραμματέα της ΚΟ Πειραιά. Η εισήγηση έγινε σε σύσκεψη κομματικών μελών και στελεχών της ΚΟ Πειραιά.
Πηγή: ΚΟΜΕΠ
No comments:
Post a Comment